Απολογισμος

Τελος του χρονου...εφτασε η ψρα για τον καθενα μας να κανει τον απολογισμο του....

μια χρονια γεματη....απο πολλα συναισθηματα...απο πολλες αλλαγες...
Τι να πρωτοθυμιθω....
Φιλιες που καταληξαν ψεμμα?Προβλημμτα οικονομικα που τα παιρνω μαζι μου και για την επομενη χρονια?Εργασιακα προβλημμτα....
Λιγο πολυ ολοι τα εχουμε αυτα....
Σε αυτο που θελω να αναφερθω περισσοτερο ειναι σε μια διαδηκασια που μπηκα τους τελευταιους 7 μηνες που μπορω να πω οτι αφησε μια περιεργη πινελια στην ζψη μου που πιστευω οτι θα με συντροφευει και για πολλα χρονια μετα ,για να μην πω και για ολη μου τηνμ ζωη....
Οχι δεν ειμαι ατομο που ειμαι κολλημενο με το παρελθον μου...απλα εχω μαθει απο καθε τι με επιρεαζει θετικα να το κραταω και να το κουβαλαω μαζι μου...
Λοιπον πριν 7 μηνες γνωρισα εναν πολυ αξιολογο ανθρωπο....(και δεν το λεω αυτο γιατι ηταν ο γκομενος για αυτο το χρονικο διαστημα)
Αυτος ο ναθρωπος με εκανε να μαθω καλυτερα τον εαυτο μου(ασχετα που δεν το ξερει ο ιδιος)αυτος ο ανθρωπος μπορα να πω οτι με εκανε να αγαπω τον εαυτο μου και να αγαπω και τον κοσμο που εχω διπλα μου(βλεπεις το ειχα ξεχασει αυτο το συναισθημα)
Με εκανε (μετα το τελος ομως) να εχω αξιες και ιδανικα...μου εβαλε τον πυχη πολυ ψηλα...με εκανε πιο ανοιχτολυαλη....με εκανε να ονειρευομαι.....
Απο εμενα περασε απο τα 40 κυμματα...με τισ υστεριες μου.....τις ανασφαλειες μου.....τις παραξενιες μου...
Ακομα και λιγο καιρο πριν ηθελε λιγο χρονο για τον εαυτο του και εγω σαν μια "υαινα" που ειχα απεναντι μου ενα θυραμα προσπαθουσα να το αρπαξω.....
Απαραδεκτη το ξερω......
Θα μου πειτε τωρα αφου με εκανε τοσο καλο γιατι δεν ειναι στην ζωη μου?
Εδω θα απαντησω ....επειδη ειναι τοσο αξιολογο ατομο και επειδη εχει αξιες παραμερισε τα θελω του και εβαλε μπροστα τα πρεπει....
Εδω ειναι η δυναμη του ανθρωπου αυτου.....απαραμερισε τα παθη και τα θελω του για τα πρεπει....
Το μονο που εχω εγω να πω ειναι οτι ολο αυτο με εκανε να τον θαυμαζω πιο πολυ και να τον αγαπαω ακομα περισσοτερο και να ευχωμαι για μια ζωη να ειναι παντα καλα.....
Λιγο πολυ ετσι εχουν τα πραγματα....πλεον οταν θελω να θυμαμαι αυτον τον μοναδικο ανθρωπο θα κοιταω τις "γραμμες των οριζοντων"
Ευχαριστω εσενα λοιπον που με εμαθες....που με ακουσες....που με αισθανθηκες......
Θα εχεις παντα μια θεση στην καρδια μου

Που πηγε η ειληκρινια?????

Κάθομαι και σκέφτομαι όλα τα γεγονότα του τελευταίου μήνα....

Μαύρη μαυρίλα σε όλα...

Από τα προσωπικά μου ...από τα οικονομικά μου...τα οικογενειακά μου...από που να αρχίσω και που να τελειώσω..

Άλλα σε αυτό που θέλω να σταθώ είναι τα προσωπικά μου....είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει..

Ξεκίνησα με έναν άνθρωπο που από την αρχή ήξερα το τέλος και όχι μόνο ξεκίνησα δέθηκα και από πάνω..του άνοιξα την καρδιά μου να μπει μέσα...

Απίστευτο το πόσο ηλίθιοι μπορεί να γίνουμε στον έρωτα...

Δεν λέω ότι ήταν ψεύτης..κάθε άλλο ήταν "ειλικρινής"άλλα αυτός τελικά ο μικρός Θεός που λέγετε Έρωτας θολώνει το μυαλό...

Την ειλικρίνεια την αναζητώ από μικρο παιδί...

Τον έλεγα από την αρχή άτι αυτό που ζούμε είναι μια ουτοπία και με διέψευδε...

μου έλεγε ότι κάνω λάθος....ακόμα και τώρα λέει ότι κάνω λάθος...

Άλλα εδώ θέλω να ρωτήσω και αν κάποιος τύχει να δει αυτό τον μονόλογο μου θα ήθελα να μου απαντήσει...

Είναι ποτέ δυνατόν κάποιος άνθρωπος να είναι τρέλα ερωτευμένος με κάποιον άλλον να του λέει ότι είναι το άλλο του μισό και να μην μπορεί να κάνει το επόμενο βήμα?

είναι ποτέ δυνατόν να το τελειώσεις τώρα και να μην το ζήσεις και όσο παει?

Είναι ποτέ δυνατόν να μην κοιτάς το σήμερα το να το ζήσεις αυτό το όμορφο που έχεις και να κοιτάς το αύριο???

Εδώ λοιπόν ψάχνω την ειλικρίνεια...εδώ θέλω την αλήθεια χωρίς όμορφες λέξεις..

μολις εχει επιβηβαστει.......μονη....πονεμενη....θλημμενη....καθετε και κανει για μια ακομη φορα τον απολογισμο της....τι φταιει στην ζωη της?τι λαθη εχει κανει και τι αμαρτιες πληρωνει?σε ολη της την ζωη προσπαθουσε να κανει τους γυρο της να περνανε καλα.....να νιωθουν ομορφα.....δεν τα κατεφερε ομως....δεν εξηγητε διαφορετικα....δεν καταφερε τιποτα...φια αυτο τον λογο το πληρωνει ετσι....πρεπει να εχει κανει μεγαλο κακο και πολλες αμαρτιες για να τις πληρωνει συνεχεια.....τις ωρες που περιμενε σκεφτοταν τι εφταιξε?γιατι οι μοιρες της παιζουν τετοια ασχημα παιχνηδια?εκανε πολλα ονειρα για αυτο το ταξιδι....εκανε πολλα σχεδια....δεν της βγηκε τιποτα...τελικα εχουν δικιο αυτοι που λενε οτι οταν ο ανθρωπος κανει σχεδια ο θεος γελα........μετρουσε τις μερες...... μετρουσε τις ωρες......τα λεπτα....περιμενε με επιμονη και υπομονη να βρεθει στην αγκαλια του ανθρωπου που την εκανε να ξυπνησει τα θαμμενα της αισθηματα....τον ανθρωπο που την εκανε να νιωθει επιθυμητη.....τον ανθρωπο που αγαπησε....οι μοιρες ομως παλι χτυπησαν.....οι δυο μερες ηταν ομορφες....ολα εδειχναν οτι θα γινοταν ακομα πιο ομορφα...οι μερες που θα ερχοταν θα ηταν σαν απο ονειρο....ετσι ηλπιζε και πιστευε...ομως.......παλι λαθος....οχι ομως γιατι την κοροιδεψαν....αν ηταν ετσι ισως να μην πονουσε τοσο πολυ...ηταν αλλωστε συνηθισμενη να δεινει....να προσφερει πανω απο ολα ψυχη και να μενει παντα ξεκρεμαστη....τωρα ηταν χειροτερα...ενιωθε οτι ο ανθρωπος που ειχε για λιγο στην αγκαλια της ηταν αληθηνος...πραγματικος...αλλα αυτο δεν εφτανε.....διστιχως....επαιζαν μαζι ους....γελουσαν απο καπου αυτες οι κυριες που καθοριζουν τις ζωες ολων....οι μοιρες....ειχε γινει για μια ακομη φορα μοιρολατρικη...πεσιμιστρια...δεν ξερει αν εχει την δυναμη να προχωρισει....δεν ξερει αν μπορει να βρει το θαρρος να ξανασχεδιασει η να κανει ονειρα....κατα βαθος το θελει πολυ...και αυτο θα το κατελαβει κανεις απο το οτι δεν ακυρωσε το εισητηριο που ειχε βγαλει για την αρχικη ημερομηνια επιστροφη της...απλα το αφησε ανοιχτο μεχρι το τελος του χρονου......θα ηθελε πολυ να πιστεψει οτι θα τον δει ξανα οτι θα τον νιωσει ξανα και σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα....στην σχεση τους ξερει οτι υπαρχουν τεραστια εμποδια....υπαρχουν παραγοντες που δεν μπορον να τους παραβλεψουν.....λενε οτι στην αγαπη το παλευεις....οτι κανεις τα αδυνατα δυνατα και οτι στο τελος κερδιζει η αγαπη....θελει να το πολεμισει...θελει να το πιστεψει....αλλα.....αυτο το αλλα....παλι αυτο το αλλα...το αλλα που εχει παρει την μορφη του φοβου.....ο φοβος οτι τελικα παλι καποιος αλλλος υπερτατος παραγοντας θα κανονισει για τις ζωες τουςοτι δεν θα επιλεξουν αυτοι για το αυριο τους.....αλλα καποιοι αλλοι η καλυτερα καποιεσ αλλες....αυτες οι ....μοιρες...απο το πρωι μια λεξη της ερχετε να φωναξει .....γιατι????γιατι παλι????εκλαψε πολυ....οχι για εκεινον...εκεινος ηταν κυριος...προσπαθησε να την κανει να ζησει το παραμυθι τηςεκλαψε για την τυχη της....για την μοιρα της...αυτη που την επλεξαν πριν ακομα καταλαβει την υπαρξη της....αλλα παλι μια νοτα αισιοδοξιας της ερχετε....προσπαθει να πισει τον ευατο της να το πολεμισει....να το παλεψει και να βγει τελικα κερδισμενη σε αυτην την ανιση μαχη....ναι λοιπον πρεπει να πολεμισει για μια ακομα φορα...αλλωστε εχει μαθει να δεινει αγωνες για την ευτυχια της......