Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

μολις εχει επιβηβαστει.......μονη....πονεμενη....θλημμενη....καθετε και κανει για μια ακομη φορα τον απολογισμο της....τι φταιει στην ζωη της?τι λαθη εχει κανει και τι αμαρτιες πληρωνει?σε ολη της την ζωη προσπαθουσε να κανει τους γυρο της να περνανε καλα.....να νιωθουν ομορφα.....δεν τα κατεφερε ομως....δεν εξηγητε διαφορετικα....δεν καταφερε τιποτα...φια αυτο τον λογο το πληρωνει ετσι....πρεπει να εχει κανει μεγαλο κακο και πολλες αμαρτιες για να τις πληρωνει συνεχεια.....τις ωρες που περιμενε σκεφτοταν τι εφταιξε?γιατι οι μοιρες της παιζουν τετοια ασχημα παιχνηδια?εκανε πολλα ονειρα για αυτο το ταξιδι....εκανε πολλα σχεδια....δεν της βγηκε τιποτα...τελικα εχουν δικιο αυτοι που λενε οτι οταν ο ανθρωπος κανει σχεδια ο θεος γελα........μετρουσε τις μερες...... μετρουσε τις ωρες......τα λεπτα....περιμενε με επιμονη και υπομονη να βρεθει στην αγκαλια του ανθρωπου που την εκανε να ξυπνησει τα θαμμενα της αισθηματα....τον ανθρωπο που την εκανε να νιωθει επιθυμητη.....τον ανθρωπο που αγαπησε....οι μοιρες ομως παλι χτυπησαν.....οι δυο μερες ηταν ομορφες....ολα εδειχναν οτι θα γινοταν ακομα πιο ομορφα...οι μερες που θα ερχοταν θα ηταν σαν απο ονειρο....ετσι ηλπιζε και πιστευε...ομως.......παλι λαθος....οχι ομως γιατι την κοροιδεψαν....αν ηταν ετσι ισως να μην πονουσε τοσο πολυ...ηταν αλλωστε συνηθισμενη να δεινει....να προσφερει πανω απο ολα ψυχη και να μενει παντα ξεκρεμαστη....τωρα ηταν χειροτερα...ενιωθε οτι ο ανθρωπος που ειχε για λιγο στην αγκαλια της ηταν αληθηνος...πραγματικος...αλλα αυτο δεν εφτανε.....διστιχως....επαιζαν μαζι ους....γελουσαν απο καπου αυτες οι κυριες που καθοριζουν τις ζωες ολων....οι μοιρες....ειχε γινει για μια ακομη φορα μοιρολατρικη...πεσιμιστρια...δεν ξερει αν εχει την δυναμη να προχωρισει....δεν ξερει αν μπορει να βρει το θαρρος να ξανασχεδιασει η να κανει ονειρα....κατα βαθος το θελει πολυ...και αυτο θα το κατελαβει κανεις απο το οτι δεν ακυρωσε το εισητηριο που ειχε βγαλει για την αρχικη ημερομηνια επιστροφη της...απλα το αφησε ανοιχτο μεχρι το τελος του χρονου......θα ηθελε πολυ να πιστεψει οτι θα τον δει ξανα οτι θα τον νιωσει ξανα και σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα....στην σχεση τους ξερει οτι υπαρχουν τεραστια εμποδια....υπαρχουν παραγοντες που δεν μπορον να τους παραβλεψουν.....λενε οτι στην αγαπη το παλευεις....οτι κανεις τα αδυνατα δυνατα και οτι στο τελος κερδιζει η αγαπη....θελει να το πολεμισει...θελει να το πιστεψει....αλλα.....αυτο το αλλα....παλι αυτο το αλλα...το αλλα που εχει παρει την μορφη του φοβου.....ο φοβος οτι τελικα παλι καποιος αλλλος υπερτατος παραγοντας θα κανονισει για τις ζωες τουςοτι δεν θα επιλεξουν αυτοι για το αυριο τους.....αλλα καποιοι αλλοι η καλυτερα καποιεσ αλλες....αυτες οι ....μοιρες...απο το πρωι μια λεξη της ερχετε να φωναξει .....γιατι????γιατι παλι????εκλαψε πολυ....οχι για εκεινον...εκεινος ηταν κυριος...προσπαθησε να την κανει να ζησει το παραμυθι τηςεκλαψε για την τυχη της....για την μοιρα της...αυτη που την επλεξαν πριν ακομα καταλαβει την υπαρξη της....αλλα παλι μια νοτα αισιοδοξιας της ερχετε....προσπαθει να πισει τον ευατο της να το πολεμισει....να το παλεψει και να βγει τελικα κερδισμενη σε αυτην την ανιση μαχη....ναι λοιπον πρεπει να πολεμισει για μια ακομα φορα...αλλωστε εχει μαθει να δεινει αγωνες για την ευτυχια της......