Που πηγε η ειληκρινια?????

Κάθομαι και σκέφτομαι όλα τα γεγονότα του τελευταίου μήνα....

Μαύρη μαυρίλα σε όλα...

Από τα προσωπικά μου ...από τα οικονομικά μου...τα οικογενειακά μου...από που να αρχίσω και που να τελειώσω..

Άλλα σε αυτό που θέλω να σταθώ είναι τα προσωπικά μου....είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει..

Ξεκίνησα με έναν άνθρωπο που από την αρχή ήξερα το τέλος και όχι μόνο ξεκίνησα δέθηκα και από πάνω..του άνοιξα την καρδιά μου να μπει μέσα...

Απίστευτο το πόσο ηλίθιοι μπορεί να γίνουμε στον έρωτα...

Δεν λέω ότι ήταν ψεύτης..κάθε άλλο ήταν "ειλικρινής"άλλα αυτός τελικά ο μικρός Θεός που λέγετε Έρωτας θολώνει το μυαλό...

Την ειλικρίνεια την αναζητώ από μικρο παιδί...

Τον έλεγα από την αρχή άτι αυτό που ζούμε είναι μια ουτοπία και με διέψευδε...

μου έλεγε ότι κάνω λάθος....ακόμα και τώρα λέει ότι κάνω λάθος...

Άλλα εδώ θέλω να ρωτήσω και αν κάποιος τύχει να δει αυτό τον μονόλογο μου θα ήθελα να μου απαντήσει...

Είναι ποτέ δυνατόν κάποιος άνθρωπος να είναι τρέλα ερωτευμένος με κάποιον άλλον να του λέει ότι είναι το άλλο του μισό και να μην μπορεί να κάνει το επόμενο βήμα?

είναι ποτέ δυνατόν να το τελειώσεις τώρα και να μην το ζήσεις και όσο παει?

Είναι ποτέ δυνατόν να μην κοιτάς το σήμερα το να το ζήσεις αυτό το όμορφο που έχεις και να κοιτάς το αύριο???

Εδώ λοιπόν ψάχνω την ειλικρίνεια...εδώ θέλω την αλήθεια χωρίς όμορφες λέξεις..